De Real Estate en FM-industrie moet de ongemakkelijke waarheid rond klimaatopwarming onder ogen zien en serieus geld in onderzoek steken. Daartoe roept Michel Pan van Smart WorkPlace partner D&B The Facility Group op.
Het is toch eigenlijk wonderbaarlijk, dat we de realiteit aanvechten als die ons niet uitkomt. Denk aan de uitkomsten van klanttevredenheidonderzoeken. Scoor je laag, dan zal de methode wel niet kloppen. Nog fijner zijn onderwerpen waar de nodige vaagheid over bestaat. Dan kan je eindeloos twisten over de uitgangspunten. Het meest dwingende voorbeeld: hoe de wereld zich sinds de jaren ‘70 heeft afgewend van klimaatopwarming. Dat we nu met de gebakken peren zitten, komt omdat we, nog steeds, leven in ontkenning.
Aan het einde van deze blog kom ik terug op onze verantwoordelijkheid als Real Estate en Facility Management-industrie over dit onderwerp. Maar eerst een stukje geschiedenis die onze systematische ontkenning aantoont.
1972. Een groep wetenschappers, bekend geworden onder de naam ‘De club van Rome’, publiceert een rapport met de titel ‘The Limits to Growth (De Grenzen aan de groei)’. Het document behandelt de zorgwekkende toestand van bevolkingsgroei en natuur. De boodschap luidt: “beleidsmakers van deze wereld, zorg ervoor dat de planeet bewoonbaar blijft”. Een storm van kritiek breekt los. De wetenschappers maken gebruik van computers. In 1972 is dit zeer geavanceerd. Maar ook ingaand tegen de bestaande manier van redeneren en denken. De methodiek kán dus niet kloppen.
1987. In Zuid-Nederland wordt een recordtemperatuur van 37 graden gemeten.
2006. Al – ‘net geen president’ – Gore lanceert een video met de titel ‘An inconvenient truth’. Gore laat op Hollywood-achtige wijze zien dat we de aarde uitputten. Klimaatcatastrofes zullen de wereld ontwrichten. Er breekt een storm van kritiek los. Gore overdrijft. De scenario’s zijn niet goed onderbouwd. De methode klopt niet.
2014. Met een gemiddelde temperatuur van 11,7 graden is dit is het warmste jaar in Nederland ooit gemeten.
September 2016. Yuval Noah Harari, historicus en filosoof, publiceert ‘Homo Deus’. Vrij vertaald: ‘De Goddelijke mens’. Hij toont aan dat de mens het centrum van zijn eigen universum is. En dat sinds het rapport van de Club van Rome er talloze milieuconferenties zijn geweest. Dat regeringsleiders loze beloftes hebben gedaan over C02-reductie. Alleen economische crises hebben effect. Minder groei is immers minder uitstoot. Maar voor de rest? We produceren en consumeren vrolijk verder… Geen grenzen aan de groei s.v.p. Geen ongemakkelijke waarheid. En vooral de wetenschappelijke feiten betwisten.
November 2018. In Katowice, tijdens één van die nutteloze milieuconferenties, staat een kind van 15 jaar op. Het is Greta Thunberg. Ze bijt de wereldleiders toe dat haar toekomst wordt afgenomen. Het meisje wordt bewonderd vanwege haar lef. Dat ze schattig is en vlechtjes heeft, helpt ook. We hoeven het gelukkig niet al te serieus te nemen.
Juli 2019. In Amsterdam geeft de thermometer op mijn terras 40,2 graden aan. In Gilze Rijen wordt het nog warmer; 40,7 graden Celsius. Het KNMI spreekt van een nooit verwacht record.
September 2019. We zien een woedende puber. Greta spuugt vuur. De Verenigde Naties krijgen het zwaar te verduren tijdens de zoveelste klimaatconferentie. Onze toekomst spreekt en het is… niet meer schattig. We keren ons af. Er zijn al snel bumperstickers te koop met de nihilistische tekst ‘Fuck Greta’.
Oktober 2019. Dik tweeduizend tractoren stoten een hemeltergende hoeveelheid C02 de lucht in. De boeren zijn boos omdat zij echt altijd de pispaal zijn. En omdat bovendien de metingen van het RIVM niet kloppen.
We staan berustend in de file. De boeren hebben onze sympathie. Het zijn immers ondernemers. Wij begrijpen hun zorgen over het beteugelen van de groei. Als je komt aan hun inkomen, aan die manier van leven, dan verstoor je ook onze realiteit.
Oktober 2019. Milieuactivisten met de Geuzennaam Extinction Rebellion blokkeren een straat in Amsterdam. Ze hebben niet de sympathie van werkend Nederland. En krijgen via social media de jaren ’70 term ‘werkschuw tuig’ naar zich toe geslingerd. Het klopt immers niet wat ze doen. Ze blokkeren de doorgang van onze auto’s. En we moeten echt verder. Met werken. Met produceren. Met consumeren. Zij werken niet. Ze produceren niks. Hun methode klopt niet.
Mijn punten dan afsluitend: De Real Estate en FM-industrie gebruikt net zo’n hypocriete argumentatie als die van agrarisch Nederland. Ons gedrag is volledig in lijn met 50 jaar wereldwijde ontkenning. Er is nog geen enkele serieuze opdrachtgever die CO2-reductie prevaleert boven de klassieke inkoopargumenten kwaliteit en prijs. Er is nog geen aanbieder die weet wat de CO2-effecten van zijn dienstverleningsconcepten in de keten zijn. Erger nog: we staan als industrie eigenlijk niet eens aan het begin van onze eigen zoektocht. Er is geen methode, geen inhoudelijke discussie. En geen begin van een oplossing.
In onze branche blijft het lekker vaag. Wel zo goed voor de business.
Wat dan wel te doen? Laten we beginnen met onze eigen ongemakkelijke waarheid eens onder ogen te zien. En dus te stoppen met die bewuste vaagheid. Laat onze miljardenindustrie, want dat is Real Estate and Facility Management, eindelijk eens serieus geld in fundamenteel onderzoek stoppen. Waarmee we de footprint van onze serviceconcepten kunnen aantonen. Zodat we daarna, met elkaar een zuivere meetmethode kunnen afspreken. En opdrachtgevers een keuze kunnen bieden, naast kwaliteit en prijs. Voor mij staat 2020 in ieder geval in dat perspectief.
