The plastic pact journey – part 2

• nieuws
• duurzaamheid

ISS ondertekende het Plastic Pact. Hierover schrijven betrokkenen* de komende weken een serie blogs. Deel 2 gaat onder andere over ‘4-methyl-m-phenylenediamine (toluene-2,4-diamine), 1,2-Benzenedicarboxylic acid'.

Lees hier The Plastic Pact Journey – Part 1.

Het begon eigenlijk met de definitie van ‘ons’ plastic. Welk plastic voegen wij nou effectief toe? Als we, bijvoorbeeld, het flesje van Coca Cola nemen, dan zou je die uitstoot op meerdere plekken kunnen toewijzen. Namelijk aan de producent van het flesje, aan Coca Cola, aan de groothandel, aan ISS én ook aan degene die van een ijskoude Coca Cola heeft genoten. We kwamen er al snel achter dat de verantwoordelijkheid van het plastic van een Coca Colaflesje (of een andere frisdrank, for that matter) niet primair bij ons ligt. We kunnen en willen wel in gesprek met Coca Cola over de vraag of een flesje noodzakelijk is, maar uiteindelijk gaan zij erover. Tenzij we ervoor kiezen om geen Coca Cola meer te serveren. Goed voor de gezondheid, maar op een zomerse dag is een koude Coca Cola toch stiekem ook wel weer lekker.

Het komt er in het kort op neer dat we in onze rapportage de plasticuitstoot waar we geen invloed op hebben, buiten beschouwing gelaten. Dat laat nog genoeg over waar wij wel een keuze hebben. Helaas! Of misschien wel gelukkig, want daar kunnen we impact maken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan handschoenen, plastic bekertjes, roerstaafjes, deksels in alle soorten en maten, vuilniszakken, folie, borden en bestek. Binnen ISS kun je dit via verschillende leveranciers aanschaffen, maar wij hebben ons gericht op de leveranciers die hier het grootste aandeel in hebben.

Die drie leveranciers hebben wij de, naar wij dachten, een paar simpele vragen gesteld: “Kun je ons vertellen wat wij in de jaren 2017, 2018 en 2019 hebben ingekocht, hoeveel dat is in stuks en in gewicht en welke soorten plastic dat zijn? En als jullie dan toch bezig zijn, laat dan ook even weten hoeveel daarvan van gerecycled plastic is gemaakt, hoeveel plastic bio-based is en, alsjeblieft, ook nog even of het recyclebaar is? Als kers op de taart wilden we weten of er geen ‘zeer zorgwekkende stoffen’ (ZZS) in zitten, zoals 4-methyl-m-phenylenediamine (toluene-2,4-diamine), 1,2-Benzenedicarboxylic acid, di-C7-11-branched and linear alkyl esters of een andere van deze lijst van 40 ZZS?”

Helaas kregen we meestal geen perfect antwoord terug. Sterker nog, over het algemeen konden we alleen een overzicht in Excel krijgen van het aantal ingekochte units. Deze units moesten nog worden omgerekend naar het aantal effectief ingekochte stuks van het product en daarnaast moesten wij nog selecteren of de verschillende productsoorten binnen onze scope vielen. Dus we moesten weer terug naar de tekentafel over hoe wij dan de rapportage moesten gaan opstellen.

Omdat het hier over duizenden items gaat, hebben we ervoor gekozen om bepaalde categorieën te clusteren. Wij gebruiken verschillende soorten vuilniszakken, maar het was onbegonnen werk om van alle soorten de details te bepalen. We hebben één vuilniszak als gemiddelde genomen en die waarde ook toegepast op alle andere vuilniszakken. Wij hebben dus niet de exacte hoeveelheid plastic in kilogram of de exacte hoeveelheden van welk soort plastic wij het meest hebben. Dit gaat helaas ten koste van de algehele juistheid van de data. Het geeft echter uiteindelijk toch een goed beeld van de totale uitstoot per categorie producten.

Zodra we onze werkmethode hadden bepaald, begon het echte werk: het inzichtelijk maken van onze plastic data op basis van onze inkooplijsten bij onze voornaamste leveranciers. Wat volgde, waren enkele weken van staren naar Excelbestanden die Teams deden crashen, cateringcollega's vragen om bakjes, dekseltjes, bekertjes in allerlei maten en vormen te wegen, huisdieren die op het verkeerde knopje gingen staan en al je werk verwijderden, ingewikkelde berekeningen maken en dan toch nog eens opnieuw berekenen voor alle zekerheid.

Op 25 februari was het dan wel zover: we leverden onze plastic data voor 2017, 2018 en 2019 in bij het Plastic Pact. Hiermee stelden we onze deelname aan het Plastic Pact voor de komende jaren veilig. We zijn nu nog druk bezig om de berekeningen voor 2020 te maken. Dat zou zomaar een nadelig jaar kunnen zijn als het gaat om ons plasticgebruik. Benieuwd naar de resultaten? Stay tuned voor onze volgende blog van ‘the plastic pact journey’.

* Wij zijn Cara Coffyn, Danique Lindner, Sebastiaan Janssen en Douwe Driehuis van ISS. Allemaal vanuit onze eigen discipline betrokken bij het Plastic Pact. Cara en Danique als sustainability leads bij onze klanten Accenture en PwC, Sebastiaan vanuit zijn rol als category manager F&B en logistiek en Douwe als head of innovation.