Een mooi en inspirerend werk voor een introductie van agile werken. Zo karakteriseert Willem de Lange in zijn recensie in het Tijdschrift voor HRM het boek "Het tijdperk van agile" van Stephen Denning.
Wat De Lange opvalt is dat Denning geen eenduidige definitie geeft van agile, maar het heeft over een mindset, een aanpak en een beweging. Het doel is om tot betere producten en diensten voor de klant te komen, meer voldoening voor de medewerkers en overleven in een snel veranderende wereld. Denning noemt dit laatste de VUCA-world: vluchtig (volatile), onzeker (uncertain), complex en ambigu. De belangrijkste ontwikkelingen hierin – en waar agile op inspeelt – worden bepaald door ICT (big data, software ontwikkeling, het werken met algoritmen) en de markt. Het paradigma is onderhevig aan drie wetten: de Wet van het Kleine Team, de Wet van de Klant en de Wet van het Netwerk.
Het meest vernieuwende van agile, zo schrijft De Lange, is wellicht dat het zwaar leunt op softwareontwikkeling. Het Agile Manifesto dat in 2001 werd gepubliceerd, en dat wordt gezien als de basis voor de ‘beweging’, luidde: Manifesto for Agile Software Development. Daar ligt dan wellicht ook de waarde van agile in vergelijking met veel voorgaande stromingen. Het is te zien als de hedendaagse variant van die stromingen, maar dan dus aangepast aan de VUCA-world.
In het eerste deel van het boek behandelt Denning de principes van agile management, met als uitgangspunt de drie genoemde wetten. Aanvullend noemt hij een aantal spelregels. Daarbij passeren wel veelgebruikte technieken de revue, maar Denning benadrukt dat er geen standaardmethodiek is. Elke organisatie moet haar eigen vorm vinden. Tot slot van dit deel wordt een hoofdstuk gewijd aan cultuurverandering. Terecht volgens De Lange, omdat daar veelal de kern ligt van mislukte, ingrijpende veranderingen.
In het tweede deel van het boek komt een aantal valkuilen en beperkingen bij de invoering van agile aan de orde. Hierin wordt aandacht besteed aan het streven naar shareholders value, het inkopen van eigen aandelen door bedrijven, het streven naar kostenminimalisatie en het risico van de ‘achterom kijkende organisatiestrategie’.
De twee delen vormen een scherp contrast, schrijft De Lange. In het tweede deel zien we bedrijven (de banken voorop) en bedrijfsbeleid die volgens Denning onvermijdelijk gedoemd zijn tot de ondergang. Zoals Denning zegt in de epiloog: “Agile management daagt economen uit om te erkennen dat waarde inmiddels kosten heeft vervangen als het bepalende element van een groot gedeelte van de moderne economie” (p. 267).
Het boek van Denning geeft een mooi overzicht van wat agile inhoudt. Sterk is dat het is gebaseerd op veel praktijkervaringen. De auteur maakt daarbij gebruik van het ‘leerconsortium’ waar hij leiding aan geeft. In dit consortium zitten bedrijven die zich hebben ‘bekeerd’ tot agile, en dat zijn niet de minste. Denk daarbij bijvoorbeeld aan Microsoft, Apple, vliegtuigbouwer SAAB en ABB. Vanuit het perspectief van HRM is het jammer dat Denning weinig aandacht besteedt aan de rol die HR kan spelen bij de introductie en uitvoering van agile management. Het blijft beperkt tot één enkele casus. Daar blijkt tegelijk wel uit hoe essentieel de rol is die HR in dit verband kan spelen. Een andere tekortkoming heeft te maken met de software. Zoals gezegd leunt agile werken in hoge mate op het gebruik van software. Maar hoe dan blijft in het ongewisse bij Denning.
De volledige recensie van De Lange leest u hier.
